руі́на 1 Рэшткі разбуранага будынка (БРС); вайна (Грыг. 1838—1840, Тал. Мядзв.). Тое ж руні́на (Дзятлавіцкая вол. Гом. Радч., 1888, стар. XII).
руі́на 2 Прыволле, выгода (Слаўг.).
рука́ў Адгалінаванне ад рэчышча ракі, возера (БРС). Тое ж рука́віна (Слаўг.).
рум Месца каля ракі, куды звозяць зімой лес для сплаву; лясная прыстань (Пух. Шат., Сен. Касп., Слаўг., Стол.). Тое ж ру́мішча (Віц. Рам. Мат.), рюм (Віц. Нік. 1895, Слаўг.).
□ ур. Рум (каля Сажа) Слаўг., в. Рум Валож.
рухля́к Сумесь гліны або пяску з вапнай Suarga Cretacea (Крыч. Меер, 1786; Маг. М. В. Фурсов. Описанне Могилевского музея, 1898, 76).
ручаві́на
1. Перасыхаючая рэчка; сухадольны равок (Слаўг.).
2. Самае хуткае цячэнне (Слаўг.).
ручаёк
1. Малая рэчка (Навагр., Слаўг.).
2. Веснавы, дажджавы, крынічны струмень (Слаўг.).
ручаі́на
1. Перасыхаючы ручай; веснавы ці дажджавы паток (Слаўг., Сміл. Шат.).
2. Вільготнае месца, дзе сочыцца крынічная вада і адкуль пачынае цячы ручай (Рэч., Слаўг.).
руча́й
1. Невялікая рэчка, паток; рачулка (БРС). Тое ж ручэй (Ветк., Крыч., Леп., Лёзн., Маз., Маладз., Паст., Слаўг., Смал. Дабр., Стол.), руччэй, руччэвіна, руччэйка (Слаўг.).
2. Месца, дзе ў зямлі праходзіць ваданосны пласт; крынічная жыла (Стаўбц.).
3. Струмень дажджавой або снегавой вады; пракапаная канаўка кругом хаты (Слаўг.). Тое ж ручэй (Лёзн., Слаўг.), руччэй (Слаўг.).
□ р. Руча́й (Пачайна) у басейне Дняпра (Макс., 86), Дубе́нскі руча́й каля в. Дубня Слаўг., в. Глыбокі Ручэй Мядз., б. х. Халодны Ручэй (1926) каля в. Старынка Слаўг.
ру́чай Быстрая рэчка (Лях. Кап., Слаўг.).
□ р. Сі́ні Ру́чай каля в. Дабранка Слаўг., Аўтула́зкі Ру́чай, Су́ські Ру́чай, Лі́пскі Ру́чай каля пас. Калінаўка Краснап., ур. Ру́чай каля в. Кульшы́чы Слаўг., в. Філіпаў Ручай (з 1727 года) Крыч. (AGAD w Warszawie, Ar, Dział XXV, s. 1935, л. 187).