Verbum

за́гібень Заварот дарогі (Слаўг.).

заго́н

1. Доўгая паласа ворнай зямлі; гоні (Слаўг.).

2. Вузкая палоска; участак зямлі рознай велічыні; некалькі барознаў ворыва, засеву (БРС).

3. Паласа, якую можна ўзараць за дзень (Лёзн.).

4. Высока ўзараная града на астраўках сярод балота (Палессе Серб. 1912).

5. Абгароджанае месца для жывёлы летам (Дубр., Кобр.).

заго́нак Месца для засады паляўнічых (Стол.).

заго́нчык

1. Невялікая палоска поля (Глуск. Янк. II, Стол.).

2. Невялікае адгароджанае месца для жывёлы (Дубр., Кобр.).

заго́р'е

1. Месца каля гары, абшар па той бок гары, узгорка ці ўзвышша (Слаўг.).

2. Перадгор'е, спадзісты схіл гары (Слаўг.). Тое ж загорря, загорычча, папаўзгорря, папаўззагорря, паназагор'е (Слаўг.).

□ ур. Загор'е (балота) Сал.

заграні́чча Месца, плошча за граніцай, па той бок ад зямельнай мяжы (Слаўг.). Тое ж заграні́чаўе, заграні́чышча (Слаўг.).

загро́б Глыбокая яма ў рацэ, у зямлі; абрыў (Цэнтр. і Усх. Палессе Талст.). Тое ж загробіна (Цэнтр. і Усх. Палессе Талст.).

загуме́нне

1. Месца, луг, поле за гумном, у канцы агародаў (БРС). Тое ж загуме́нье (Жытк., Стол.), загу́менне (Ветк., Лях.), загуме́ннічча, загу́мне́чча, загу́мні́чча (Слаўг.).

2. Месца па другі бок сядзібы, у аддаленасці ад бойкай дарогі, ад вуліцы; глухое месца (Слаўг.). Тое ж загу́менне (Ветк., Лях.).

загу́нчык Невялікі вузкі загон, узараіны з двайной баразной пасярэдзіне, усклад (Ст.-дар.).

задаро́жжа Месца, абшар за дарогай (Слаўг.).

□ ур. Задарожжа (поле) каля в. Віравая Слаўг.