Verbum

гаро́дня Месца, дзе расце агародніна; агарод (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.).

гаро́дчык

1. Кветнік, палісаднік перад вокнамі хаты (Бых., Глуск. Янк. II, Жытк., Рэч., Слаўг., Шчуч.). Тое ж гару́нчык (Рэч.).

2. Адгароджаны невялікі ўчастак з сонечнага боку пабудоў ці паміж пабудовамі, дзе вырошчваюць пладовыя саджанцы, зімовы часнок, клубніку, агародніцкае насенне і расаду (Слаўг.). Тое ж турок (Слаўг.).

гаро́хавішча Поле, дзе рос гарох (БРС). Тое ж гарошышча, гарошанне, гарохнішча, гарохаўніві́ння, гарохаўішча (Слаўг.), гарохаўе (Глуск. Янк. II, Слаўг.), гарохвінне, гарохвішча (Нясв., Слаўг.), гарахвя́нішча (Глуск. Янк. II, Слаўг.), гарахві́нне (Пух. Шат.), гарашы́шча (Нясв., Слаўг.), гарахаві́нне, гарахвя́нне, гараховішча, гарахві́нне, граховішча, гарашняві́нне, гараховінне, гарахаўня́нне, гарашня́нне (Слаўг.).

□ ур. Гарохаўе (лес) каля в. Беражыстае Крыч., вв. Вялікае Гарохавішча, Малое Гарохавішча Дзярж. (Лемц.).

гару́н Дрэва з нарастам, які ідзе на выраб труту.

□ в. Гаруны́ Азяр.

гарцо́вішча

1. Прасторнае месца, дзе гуляюць дзеці, моладзь; фізкультурная пляцоўка (Слаўг.).

2. У актах. Месца для конных перагонак, вайсковай вывучкі, гімнастыкі.

га́ры

1. Выгаралае месца на тарфяным балоце (Беш. Касп.).

2. Пажарышча, дзе лес выпалены пад раллю (Віц. Нік. 1892).

гары́чык Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Драг.).

гары́чышча Вельмі высокая, з крутымі схіламі гара; круты бераг (Слаўг.). Тое ж гары́шчышча, гары́шчавіна (Слаўг.), гары́шча (Слаўг., Сміл. Шат.).

гарэ́лік Выгаралы ўчастак лесу (Докш.).

гарэ́лікі

1. Месца, дзе згарэў дом (Лаг.).

2. Выгаралае месца на тарфяным балоце (Віц. Касп.).