Verbum

нара́ Паглыбленне пад зямлёй з выхадам на паверхню, выкапанае барсуком. бабром, лісой, пацуком, якое служыць ім жыллём (БРС). Тое ж нор (Лёзн.), нура́ (Стаўбц.).

2. Гнілое незамярзаючае балота (Палессе Серб. 1915, 6). Тое ж норы (Стол.).

□ ур. Лісі́ныя Норы (лес) каля в. Малева Нясв., ур. Лісі́ныя Норы (лес) каля в. Шаламы Слаўг., ур. Бабровы Норы каля в. Віравая Слаўг.

нары́на Замеценая снегам дарога (Беш. Касп.).

нарэ́з Вялікі ўчастак зямлі пры хутарной сістэме (Рэч.).

наса́да Алея, дрэванасаджэнні паабапал дарогі (Зах. Бел. Др.-Падб.). Тое ж наса́дка (Слаўг.).

насе́ліца Лужок за гумном (Сен. Касп.).

на́спа

1. Насыпаны земляны вал (Слаўг.).

2. Малады лес на аблозе, пераважна бярозавы (Віц. Нік. 1895); наогул малады лясок (Лёзн. Касп.). Тое ж на́спачка, на́сыпка (Віц. Нік. 1895).

2. Гай на высокім месцы, якое выступае сярод навакольных нізін і роўнядзей (Віц. Нік. 1895).

насці́л Дарога, насланая бярвеннем, голлем і пасыпаная зямлёй (БРС). Тое ж насцёл (Сал.).

на́сып Штучнае земляное ўзвышэнне; курган (БРС). Тое ж на́гарт, на́саў, на́гартнішча (Слаўг.).

на́тап Конскі след на дарозе, дзе ступае конь, запрэжаны ў воз (Слаўг.), на засеяным полі (Краснап. Бяльк.). Тое ж тор, топ, следаві́шча (Слаўг.).

на́ўзбалацце Месца ўздоўж балота (Слаўг.). Тое ж наўзболацце, наўзбалаццё, наўзбалатві́шча, напаўзбалотвічча, лякалябалотнічча, наўзпаўзбалатоўе (Слаўг.).