гумні́сак Пляцоўка перад адрынай (Гродз.).
гумні́шча
1. Месца, дзе стаяла гумно (Бял. Матэр., Глуск. Янк. II, Мсцісл., Рэч., Сал., Слаўг.). Тое ж гу́мнішча (Жытк., Слаўг.), гунні́шча (р. Пціч Серб. 1915, 8), гуме́ннішча, гумне́чча, гумні́чча, гумні́чышча, падгу́мнічча, гумяннё, падгу́мнішча, падгу́ме́нне (Слаўг.).
2. Вялікае гумно (Мсцісл., Слаўг.).
3. Месца паблізу гумна; пляцоўка перад варотамі гумна (Бял. Матэр., Слаўг., Стаўбц.). Тое ж перадгу́мні́чча, перадгу́ме́нне, гумяннё (Слаўг.).
4. Месца каля гумна і іншых будынкаў, якое парасло травой (Пух. Шат.).
5. Лужок наўкола гумна (Меж. Касп.). Тое ж гуме́нне (Сур. Касп.).
гумно́
1. Будынак з ёўняй, у якім складваюць збожжавыя снапы, малоцяць; клуня (Жытк., Слаўг., Стаўбц.).
2. Чыстая плошча перад гумном, дзе прасушваюць снапы, сена (Мін. пав. і губ. Шэйн 506).
3. Месца каля тока (гл.) і сяннога хлява, якое парасло травой (Пух. Шат.).
4. Лужок кругом гумна (Віц. Касп.).
гу́ра
1. Гурба снегу (БРС).
2. Высокае месца, горка, узгорак (Жыт., Драг.). Тое ж гу́рка, пагу́рак (Драг.), падгу́р'е (Слаўг.), гу́рачка (Рагач.).
3. Вялікая снежная гара, якую абліваюць вадой для катання на санках (Рэч.).
4. Лоўж галля (Стол.).
5. Верх чаго-небудзь, насыпаная горка (Жытк.).
□ ур. Гу́ры (1909) каля в. Слаўня Слаўг. (ЦДГА БССР, ф. 2193, спр. 129), Слабодка Гуры (1884, 1901) Арш. пав. (Макс. Пр., 35), в. Гурка Драг., вв. Гурькі, Белагу́рава Віц. (Рам. Мат.).
гу́рба
1. Пагорак намеценага снегу (БРС). Тое ж гурба́, гурбе́нь (Слаўг.), калода (Нас. АУ).
2. Узгорачак зямлі, накапаны кротам (Лаг.).
3. Ст.-бел. (XI—XVII стст.). Жыллё (Уладз. 30).
гурга́н Сухі пясчаны востраў сярод балота (Усх. Палессе Талст.).
гурда́н Курган (Глуск. Янк. I).
гусна́к Гушчар лесу; густы зараснік асакі, чароту (Слаўг.).
густы́ж Стары лес, які зарос густым драбналессем, хмызам, лазой, крапівой, ажынай на нізкім месцы (Слаўг.). Тое ж гусцві́нь, гусцвіна́, гусце́ж, гусці́ж, густы́ш, гусце́ча, густэча, густата́, густота (Слаўг.), гусцвіна (Хрэст. па гіст. бел. мовы, 1961, 464), гусце́р (Віц. Нік. 1895, Грыг. 1838—1840), гусце́ча (Пар.), гусця́ж (Слаўг., Краўчанка. Над хвалямі Прыпяці, 1964, 164), гусця́р, гусцярва́ (Віц. Нік. 1895).
гу́сце Вусце; месца, дзе зліваюцца рэкі (Стол.).
□ ур. Гу́сце (поле) каля в. Кароцічы Стол.