Verbum

лаза́ Зараснік Salix viminalis L. (БРС) і Salix fragilis L. (Крыч., Слаўг.).

□ в. Лозы Уш., ур. Лаза́ (луг) каля в. Бабінавічы Арш., ур. Лазовыя (лог, поле) каля в. Бязуевічы Слаўг.

ла́зня

1. Будынак, у якім мыюцца (БРС).

2. Гара са стромымі схіламі, на якой былі капліцы, касцёл (Бяс., 67).

лазня́к Месца, зарослае ніцай лазой, вербалозам (БРС). Тое ж лазовішча, лазовічча, лазоўе, лазоўвічышча, лазовінне (Слаўг.), лазовіе (Чав. Лемц.).

лакно́

1. Месца ў рачной старыцы, якое зарасло травой (Жытк.).

2. Глыбокае месца сярод багны, дзе вада не замярзае (Жытк.).

лама́рня Гушчар, густы лес (Слаўг.).

ла́мішча Месца, дзе гарыць або гарэў касцёр (Паст.).

ламо́ўе Балоцістае месца, дзе стаяць вялікія пні, ляжаць скрыжаваныя дрэвы (Віл.).

ламы́

1. Месца хованкі, асабліва зімой, лясных звяроў пад сукамі, галінамі, лапкамі дрэў, якія ляжаць на зямлі або нагнуліся да яе (Нас.).

2. Паламаны бурай лес (Слаўг.).

□ ур. Ламове (балота з вялікімі пнямі і паваленымі дрэвамі) каля в. Засценкі Віл.

лан

1. Стар. Адзінка пазямельнай меры.

2. Вялікае поле ў адным участку (К. Буйла. Выбр. тв., 1954, 146).

ла́піна

1. Невялікі ўчастак зямлі, лугу, лесу, ягадніку; палянка (Нясв., Слаўг.); месца, зарослае маліннікам (Уздз.). Тое ж ла́пік, лашку́т, шматок, ме́ста, ме́сціна́, мясці́на (Слаўг.).

2. Частка паласы або сенажаці памерам да 10 кв. сажняў (Сміл. Шат.).

3. Праталіна (Слаўг.).

4. Агрэх (Слаўг.).