выраша́цца
1. (пра справу, пытанне і г. д.) sich lösen; sich klären; sich entschéiden*; sich régeln (уладзіцца)
выраша́ць, вы́рашыць
1. (прыняць рашэнне) beschlíeßen* vt, entschéiden* vt; éinen Beschlúss fássen; schlüssig wérden;
2. (пытанне і г. д.) lösen vt; schlíchten vt (спрэчку); beréinigen vt, behében* vt (устараніць);
◊
выраша́ць ця́жкую зада́чу éine hárte Nuss knácken;
выраша́ць чый-н лёс j-s Schícksal besíegeln;
выраша́ць лёс чаго-н. über etw. (A) entschéiden*
вы́рашыцца
1. (пра пытанне, справу і пад.) sich lösen; sich klären, sich entschéiden; sich régeln (уладзіцца)
вырашэ́нне н. (пытання, задачы) Lösung f -; Béilegung f - (канфлікта); Erlédigung f - (уладжванне)
вы́рваны áusgerissen, heráusgerissen; entríssen (у каго-н. D)
вы́рвацца
1. sich lósreißen* аддз..; sich befréien (вызваліцца); entschlüpfen vi (s) (выслізнуць, уцячы);
вы́рвацца напе́рад éinen Vórsprung gewínnen* (тс. перан.);
2. перан. (пра пачуцці, словы і г. д.) entschlüpfen vi (s), entfáhren* vi (s);
у мяне́ вы́рвалася сло́ва mir ist ein Wort entschlüpft [heráusgerutscht];
стогн вы́рваўся з яго́ грудзе́й ein Séufzer entráng sich séiner Brust; er tat éinen tíefen Séufzer
вы́рваць I
1. áusreißen* vt, heráusreißen* vt; entréißen* vt (у каго-н D); zíehen* vt (зуб);
2. перан. (дамагчыся чаго-н.) erzwíngen* vt, ábzwingen* vt;
вы́рваць прызна́нне ў каго н j-m ein Geständnis ábzwingen*
вы́рваць II безас. разм. гл. званітаваць
выро́д м.:
◊
няма́ ро́ду без выро́ду in jéder Hérde fíndet sich ein schwárzes Schaf
выро́длівасць ж. Míssgestalt f -; Únförmigkeit f -; Ábnormität f -