Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я /

а е ё і л о р у ы я .’

спадспо́ду прысл разм гл спадыспаду

спадцішка́ прысл разм héimlich, insgehéim, verstóhlen, im Stíllen (моўчкі);

дзе́йнічаць спадцішка́ hínterlistig hándeln;

пагража́ць спадцішка́ ≅ die Faust in der Tásche bállen

спа́дчына ж

1. (маёмасць і г. д) Érbschaft f -, Érbe n -s, Hinterlássenschaft f -;

пакі́нуць каму-н спа́дчыну j-m (D) etw. hinterlássen* [vermáchen];

атрыма́ны ў спа́дчыну geérbt, erérbt;

пазба́віць спа́дчыны entérben vt;

пра́ва на спа́дчыну юрыд Érbrecht n -(e)s, -e;

парада́к атрыма́ння ў спа́дчыну юрыд Érbfolge f -;

2. (з’ява культурнага жыцця і г. д) géistiges Érbe, Náchlass m -es, -e і -lässe;

культу́рная спа́дчына Kultúrerbe n;

літарату́рная спа́дчына literárischer Náchlass

спадчынада́вец м юрыд Testátor m -s, -tóren, Érblasser m -s, -

спа́дчыннасць ж

1. антр Érblichkeit f -, Verérbung f -;

з дрэ́ннай спа́дчыннасцю érblich belástet;

2. гл спадчына

спа́дчыннік м

1. Érbe m -n, -n; Stámmhalter m -s, - (роду і г. д.); Náchfolger m -s, - (прадаўжальнік); Thrónfolger m -s, - (прастола);

2. юрыд гл спадкаемец

спа́дчынніца ж Érbin f -, -nen; Náchfolgerin f -, -nen (прадаўжальніца)

спа́дчынны érblich; verérbt, Erb-, Náchfolge-

спадылба́ прысл:

глядзе́ць спадылба́ j-n mürrisch [scheel] ánsehen*; fínster dréinschauen;

по́гляд спадылба́ mísstrauischer [mürrischer] Blick

спады́спаду прысл разм von únten hervór