Verbum

вы́клепаць гл. кляпаць

вы́клік м.

1. Éinladung f -, -en (запрашэнне); Áufruf m -(e)s, -e (які чакаюць у чарзе);

вы́клік урача́ die Bestéllung des Árztes;

вы́клік па тэлефо́не Ánruf m -(e)s, -e;

вы́клік у суд Vórladung f (vor Gerícht);

па вы́кліку auf Ábruf, auf Áufforderung;

2. (заклік да спаборніцтва) Áufforderung f -, -en, Áufruf m, Heráusforderung f;

3. вайск. вы́клік агню́ Féueranforderung f -

вы́клікаць, выкліка́ць

1. herbéirufen* vt; kómmen* lássen*; áufrufen* vt (у класе); éinladen* vt, vórladen* vt (у суд і г. д.);

вы́клікаць урача́ den Árzt bestéllen vt;

вы́клікаць па тэлефо́не ánrufen* vt;

вы́клікаць каго-н. (з пакою, пасяджэння) heráusbitten* vt;

вы́клікаць ву́чня да до́шкі den Schüler an die Táfel rúfen*;

2. (прапанаваць прыняць удзел) heráusfordern vt, áufrufen* vt, áuffordern vt;

вы́клікаць на дуэ́ль j-n zum Duéll (áuf)fórdern;

вы́клікаць каго-н на шчы́расць j-n zur Óffenheit heráusfordern;

3. (з’явіцца прычынай чаго-н.) hervórrufen* vt, herbéiführen vt, áuslösen vt, errégen vt;

вы́клікаць апеты́т den Appetít ánregen;

вы́клікаць слёзы ў каго-н. j-n zum Wéinen bríngen*;

вы́клікаць падазрэ́нне den Verdácht erwécken [wáchrufen*];

вы́клікаць інтарэ́с Interésse wécken [hervórrufen*];

вы́клікаць захапле́нне [узды́м] Begéisterung áuslösen;

вы́клікаць успамі́ны (álte) Erínnerungen heráufbeschwören*;

4. вайск. вы́клікаць аго́нь Féuer áuslösen;

вы́клікаць аго́нь на сябе́ das Féuer auf sich (A) lénken [zíehen*]

выклі́чнік м. грам. Interjektión f -, -en, Áusrufewort n -(e)s, -wörter, Áusrufungswort n

выключа́льнік м. эл. Schálter m -s, -, Áusschalter m;

дыстанцы́йны выключа́льнік Férn(bedienungs)schalter m;

электрамагні́тны выключа́льнік elektromagnétischer Schálter;

павярну́ць выключа́льнік den Schálter betätigen

выключа́ць

1. (вывесці з чаго-н.) áusschließen* vt;

выключа́ць з ВНУ exmatrikulíeren vt;

2. (спыніць дзеянне праз адключэнне ці выключэнне) áusschalten vt, ábstellen vt; stóppen vt;

выключа́ць ток den Strom ábstellen;

выключа́ць святло́ das Licht áusschalten [áusdrehen];

выключа́ць аўта. áuskuppeln vt

выклю́чна прысл.

1. (асабліва, вельмі) áusnehmend; äußerst; áußerordentlich;

выклю́чна ва́жная спра́ва éine äußerst wíchtige Ángelegenheit;

2. (толькі) áusschließlich, nur

выклю́чнасць ж. Exklusivität [-vi-]f -, Áusschließlichkeit f -;

прэтэ́нзія на выклю́чнасць Áusschließlichkeitsanspruch m -(e)s, -sprüche;

2. (асаблівасць) Úngewöhnlichkeit f -

выклю́чны áusschließlich; Áusnahme ; áußerordentlich; áußergewöhnlich (надзвычайны);

выклю́чныя здо́льнасці áußergewöhnliche Fähigkeiten;

выклю́чнае пра́ва áusschließliches [exklusíves] Recht;

выклю́чны вы́падак Áusnahmefall m -(e)s, -fälle, Sónderfall m;

выклю́чныя паўнамо́цтвы áußerordentliche Vóllmacht

вы́ключыць гл. выключаць