адзі́нI
1. ein, eins;
2.
адзі́н з ты́сячы éiner únter [von] táusend;
ні адзі́н nicht éiner, kéiner, kein éinziger
адзі́нI
1. ein, eins;
2.
адзі́н з ты́сячы éiner únter [von] táusend;
ні адзі́н nicht éiner, kéiner, kein éinziger
адзі́нII
1. (без другіх) alléin;
ён заста́ўся там адзі́н er ist dort alléin geblíeben;
2. (нейкі, якісьці) ein (gewísser);
адзі́н зго́дзен, другі́ не der éine ist éinverstanden, der ándere nicht;
3. (толькі) nur; alléin; kein ánderer; bloß;
адзі́н ён мо́жа гэ́та зрабі́ць nur er [er alléin] kann das máchen;
4. (той жа самы) dersélbe, der gléiche;
адзі́н і той жа ein und dersélbe;
◊ адзі́н на адзі́н únter vier Áugen;
усе́ за аднаго́, адзі́н за ўсі́х álle für éinen, éiner für álle
адзінабо́рства
адзінаве́рац
адзінакро́ўны blútsverwandt
адзінанача́льнік
адзіна́рны éinfach, nicht dóppelt
адзінаўла́дства
адзіна́ццаты
адзінаццацігадо́вы élfjährig