Verbum

адка́з м

1. Ántwort f -, -en; Erwíderung f -, -en, Entgégnung f -, -en (пярэчанне);

стано́ўчы адка́з bejáhende [zúsagende] Ántwort;

адмо́ўны адка́з vernéinende [negatíve [-və], áblehnende] Ántwort;

у адка́з (на што-н) daraufhín; in Beántwortung (G);

у яго́ на ўсё гато́вы адка́з er hat ímmer [auf álles] éine (pássende) Ántwort (beréit);

2. (водгук, рэакцыя) Wíderhall m -(e)s, Écho n -s, -s, Resonánz f -;

3. (адказнасць) Verántwortung f -;

быць у адка́зе Réde und Ántwort zu stehen háben, verántwortlich sein;

закліка́ць да адка́зу zur Verántwortung [Réchenschaft] zíehen*, zur Réde stéllen;

трыма́ць адка́з sich verántworten; Réchenschaft áblegen

адказа́цца гл адмовіцца

адказа́ць ántworten vi, beántworten vt; erwídern, entgégnen vi, vt (пярэчыць);

адказа́ць на пачуццё ein Gefühl erwídern

адка́зваць

1. гл адказаць;

2. (несці адказнасць):

адка́зваць за вы́нікі die Fólgen trágen*;

адка́зваць галаво́ю mit dem Kopf éinstehen* (за што-н für A)

адка́зна прысл verántwortlich; гл тс адказны

адка́знасць ж Verántwortung f -, Verántwortlichkeit f; Háftung f -;

узя́ць на сябе́ адка́знасць за што-н die Verántwortung für etw. (A) übernéhmen*;

зняць з сябе́ адка́знасць die Verántwortung áblehnen;

ускла́сці адка́знасць на каго-н за што-н j-n für etw. verántwortlich máchen;

падзяля́ць адка́знасць mítverantwortlich sein;

2. эк Háftung f -;

неабмежава́ная адка́знасць únbegrenzte Háftung;

абмежа́ваная адка́знасць begrénzte Háftung;

адка́знасць вытво́рцы Produzéntenhaftung f

адка́зны

1. verántwortlich; háftbar;

адка́зныя адно́сіны [ста́ўленне] да пра́цы verántwortungsbewusste Éinstellung zur Árbeit;

2. (важны) verántwortlich, verántwortungsvoll; entschéidend (рашучы);

адка́знае даручэ́нне verántwortungsvoller Áuftrag;

адка́зная паса́да ein verántwortlicher [gehóbener] Pósten

адка́зчык м

1. юрыд Beklágte sub m, f -n, -n, Verántwortliche sub m, f -n, -n;

2. (прылада) Ántwortsender m -s, -, Ántwortgerät n -(e)s, -e

адказыра́ць вайск разм Éhrenbezeigung erwéisen*, grüßen vt, salutíeren vi

адкало́цца

1. (аддзяліцца) sich ábspalten; ábbrechen* vi (s); sich (lós)lösen;

2. (парваць сувязь) bréchen* vi (ад каго-н, чаго-н von D); sich ábspalten (ад каго-н, чаго-н von D)