Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

сы́варатачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца пасля ўвядзення сывараткі або выклікаецца яе ўвядзеннем. Сываратачная хвароба. Сываратачнае лячэнне.

сы́варатка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Вадкасць, якая атрымліваецца з крыві і лімфы пры іх згортванні і служыць лячэбным або дыягнастычным сродкам. Супрацьгрыпозная сываратка. Імунная сываратка.