Verbum

разляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Вызваліць ад лейцаў. А конь на ляйчыну наступіў, давялося саскочыць, разляйцаць. Лобан.

разля́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Пачаць моцна і доўга ляпаць. Лёскат варты.. гнаўся за ім услед. — Ажно апрацівела. Вось разляпаўся, дурніла, — вылаяўся Васіль. Гартны.

2. Раскідацца, распырскацца. Гразь разляпалася ва ўсе бакі.

разля́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Раскідаць што‑н. густое, ліпкае. Разляпаць цеста.

разля́пвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разляпацца (у 2 знач.).

2. Зал. да разляпваць.

разля́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разляпаць.

разляпі́цца, ‑лепіцца; зак.

Разысціся, распасціся (пра што‑н. злепленае). Лісты паперы высахлі і разляпіліся.

разляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.

1. Раз’яднаць тое, што зляпілася. Не разляпіць вачэй пасля сну.

2. Наляпіць, прыляпіць у многіх месцах. Нямецкае начальства адразу ж разляпіла па горадзе загад. Гарэцкі.

разляпля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да разляціцца.

2. Зал. да разляпляць.

разляпля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да разляпіць.

разлята́йка, ‑і, ДМ ‑тайцы; Р мн. ‑таек; ж.

Крылатка або наогул якое‑н. верхняе адзенне са свабоднымі, без зашпілек поламі. [Сева] якраз узяў бутэльку «Крушону» і перадаваў яе цераз галовы людзей Раі Дзімінай, апранутай у шэрую разлятайку, аблямаваную собалем. Карпаў. Янушак быў у шараварах, у пярэстай кашулі, падобнай на разлятайку. Дайліда.