Verbum

га́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да гаўкаць.

гаўля́йтар, ‑а, м.

У час Вялікай Айчыннай вайны — вярхоўны правіцель вобласці, акупіраванай нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

[Ад ням. Gau — вобласць і Leiter — кіраўнік.]

гаўптва́хта, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

1. Памяшканне для трымання пад арыштам ваеннаслужачых. Пасадзіць на гаўптвахту. □ Палкоўнік загадаў зняць пікет і адправіць яго ў поўным складзе на гаўптвахту. Мікуліч.

2. Уст. Галоўны каравул у крэпасці, горадзе; каравульнае памяшканне з пляцоўкай для вывядзення каравула.

[Ням. Hauptwache.]

гафрырава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для гафрыравання. Гафрыравальная машына.

гафрырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафрыраваць.

гафрырава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гафрыраваць.

2. у знач. прым. З гафрыроўкай. Гафрыраваная папера. Гафрыраваная трубка.

гафрырава́цца, ‑руецца; незак.

1. Рабіцца складчатым, гафрыраваным; паддавацца гафрыроўцы.

2. Зал. да гафрыраваць.

гафрырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Рабіць на якім‑н. гладкім матэрыяле (метале, тканіне, паперы і пад.) рады паралельных хвалепадобных складак. Гафрыраваць каўнер. Гафрыраваць бляху.

[Фр. gaufrer — адціскаць узор.]

гафрыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафрыраваць.

2. Рад паралельных хвалепадобных складак на чым‑н. Аздобіць плацце гафрыроўкай.

гафрэ́, нескл., н.

1. Дробныя выпуклыя рубчыкі на паверхні тканіны, якія робяцца спецыяльнымі гафрыравальнымі машынамі. Гафрэ на сукенцы.

2. у знач. нязм. прым. З такімі рубчыкамі. Спадніца гафрэ. Каўнер гафрэ.