Verbum

раскамандзірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

Спец. Размеркаваць (рабочых) па работах.

раскамандзіро́вачны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які мае адносіны да раскамандзіроўкі, прызначаны для яе. Раскамандзіровачны пакой.

2. у знач. наз. раскамандзіро́вачная, ‑ай, ж. Разм. Тое, што і раскамандзіроўка (у 2 знач.).

раскамандзіро́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да раскамандзіроўваць.

раскамандзіро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскамандзіраваць.

раскамандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскамандзіраваць.

2. Разм. Кантора, якая займаецца размеркаваннем рабочых па работах, а таксама памяшканне, дзе адбываецца такое размеркаванне.

раскамплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Парушыць камплект, камплектнасць чаго‑н. Раскамплектаваць машыну.

раскамплекто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскамплектаваць.

раскамячы́цца, ‑мечыцца; зак.

Разняцца. расшчаміцца, расціснуцца (пераважна пра кулак).

раскамячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць; зак., што.

Разняць, расшчаміць, расціснуць. Раскамячыць кулак.

расканапа́ціцца, ‑ціцца; зак.

Страціць матэрыял, якім былі заканапачаны шчыліны, адтуліны. Прабоіна расканапацілася.