Verbum

неўрыле́ма, ‑ы, ж.

Спец. Абалонна перыферычных нервовых валокнаў.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв і lemma — шкарлупіна.]

неўры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне нерва, якое развіваецца пры яго пашкоджанні, пераахаладжэнні цела, у выніку інфекцыйнай хваробы і інш.

[Ад грэч. neuron — валакно, нерв.]

неўсвядо́мленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўсвядомленага. Неўсвядомленасць пачуцця.

неўсвядо́млены, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога поўнасцю не ўсвядомілі, не зразумелі. З адчуваннем неўсвядомленай віны падышла Валя да дому. Карпаў. Усё праходзіла з гадамі, Набыта цяжкаю цаной: Ад неўсвядомленага «ма-ма» Да бессмяротнага «За мной!» Жычка. // Бессвядомы. Неўсвядомлены страх. Неўсвядомленая трывога. □ Нейкая няўлоўная і неўсвядомленая думка стала карцець.. [Лабановічу], разганяць добры настрой. Колас.

неўспадзе́ўкі, прысл.

Тое, што і неспадзеўкі. Неўспадзеўкі дзверы адчыняюцца, увальваецца ў хату п’яны Пранцісь Пустарэвіч, за ім — яго жонка. Купала.

неўспрыі́млівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўспрыімлівага.

неўспрыі́млівы, ‑ая, ‑ае.

Які дрэнна ўспрымае, засвойвае, разумее што‑н. Неўспрыімлівы вучань.

неўспрыма́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Стан арганізма, калі ў ім ствараюцца ўмовы, якія не даюць развіцца інфекцыйнай хваробе; імунітэт арганізма.

неўспрыма́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае імунітэт да якой‑н. хваробы.

неўсталява́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць неўсталяванага.