непамы́сна, прысл.
Абл.
1. Прыкра, непрыемна. Спачатку я разгубілася, адчула сябе непамысна. Савіцкі.
2. безас. у знач. вык. Аб пачуцці прыкрасці, нездавальнення. Стала вельмі непамысна. «Ну, куды я варты? Дзе ж мой характар?» Броўка.
непамярко́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць непамяркоўнага.
непамярко́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які не вызначаецца памяркоўнасцю; з якім цяжка згаварыцца, упарты. — Непамяркоўны ты чалавек, як я бачу! — расцяжна, матаючы галавою і разводзячы рукамі, прамовіла Марта. Гартны. Непамяркоўны і крыклівы сам, Комлік, аднак, любіў мірыць другіх. Карпаў.
непана́дна, безас. у знач. вык.
У выразе: каб непанадна было гл. быць.
непаня́тлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які з цяжкасцю разумее што‑н.; някемлівы, няцямлівы. Непанятлівы хлапчук. □ [Вяршкоў:] — Я.. не разумею — ці ты, праўда, непанятлівы, ці, можа, прытвараешся непанятлівым. Чыгрынаў.
2. Незразумелы, няясны. Палыны ўзышлі, вырас дуб малады, Зашумеў непанятлівым словам. Купала.
непапра́ўнасць ‑і, ж.
Немагчымасць паправіць, выправіць што‑н. Адчуваць непапраўнасць бяды. □ Здзіўленыя .. светлыя вочы [Леановіча] спыніліся на Гораве, які калаціўся ад непапраўнасці зробленага. Караткевіч.
непапра́ўны, ‑ая, ‑ае.
Такі, які немагчыма або цяжка паправіць, выправіць. Перад канцом вайны.. [Андрэеўну] напаткала непапраўнае гора — прыйшла чорная вестка аб смерці сына. Шахавец. Вера раптам адчула, што зрабіла нейкую недаравальную непапраўную ўступку, сказаўшы мастаку не тое, што думала. Асіпенка. / у знач. наз. непапра́ўнае, ‑ага, н. Заляскалі стрэлы. Карп зразумеў, што здарылася непапраўнае, але не разгубіўся. Шамякін.
непапуля́рнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць непапулярнага.
непапуля́рны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае папулярнасць шырокага прызнання. Непапулярны твор.