Verbum

гарбу́знік, ‑у, м.

Гарбузовае націнне. Шоргаючы нагамі, паволі ішлі [жанчыны] праз гарбузнік і бульбянік, сцяблы якіх чапляліся за ногі. Мележ.

гарбу́зны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і гарбузовы (у 1 знач.).

гарбузо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гарбуза. Гарбувовыя семечкі.

2. у знач. наз. гарбузо́выя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносяцца гарбуз, кавун, дыня і пад.

гарбу́н, ‑а, м.

Гарбаты чалавек; гарбатая жывёліна.

гарбу́ння, ‑і, ж.

Жан. да гарбун.

гарбуно́к, ‑нка, м.

Памянш.-ласк. да гарбун.

гарбу́ха, ‑і, ДМ ‑бусе, ж.

Тое, што і гарбуння.

гарбу́ша, ‑ы, ж.

Марская прамысловая рыба сямейства ласасёвых.

гарбы́ль, ‑я, м.

Разм.

1. Тое, што і аполак. Ганак — некалькі шэрых гарбылёў — быў нядаўна абмецены, завіруха не паспела яшчэ добра прысыпаць плахі. Місько.

2. Выпукласць, узвышэнне на чым‑н.; бугор. Пейзаж пачаў мяняцца: прыкметныя сталі гарбылі чорных гор, шызыя лункі вады паміж імі. М. Стральцоў. Сасновыя кар[ані] высокімі гарбылямі тарчаць на кожным кроку. Пянкрат.

гарбя́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і гарбіна. У стэрэатрубу добра было відаць, як на самым гарбяку кургана з’явіліся чорныя сілуэты. Няхай.