перадне́раставы, ‑ая, ‑ае.
Які бывае перад нерастам, папярэднічае нерасту. Пераднераставы перыяд.
перадны́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Спец. Орган выдзялення ў зародкаў пазваночных жывёл і чалавека.
пераднява́ць, ‑днюю, ‑днюеш, ‑днюе; зак.
Разм. Перачакаць, прабыць дзе‑н. дзень. [Саша:] — Нам перадняваць трэба. Знойдзецца надзейны прытулак? Новікаў. На пятыя суткі пераднявалі мы ў лесе і завідна ўвайшлі ў незнаёмую вёску. Карпюк.
пераднядзе́льны, ‑ая, ‑ае.
Які бывае перад нядзеляй, папярэднічае нядзелі. Пераднядзельны вечар.
перадо́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перадаіць.
перадо́йка, ‑і, ДМ ‑дойцы; Р мн. ‑доек; ж.
Тое, што і ялавіца.
перадо́к, ‑дка, м.
1. Тое, што і перад 1 (у 1 знач.).
2. Пярэдняя палавіна калёс, саней і пад. [Стараста] стаяў на каленях у перадку рысоркі і дзвюма лейчынамі люта сцябаў і без таго ўзмыленых коней. М. Ткачоў. Стукаюць камякі снегу аб перадок, вішчаць і спяваюць палазы. Хомчанка. // Пярэдняя развадная частка калёс, машын і пад. Каваль.. з ранку да вечара рамантаваў са сваімі памочнікамі плугі, бароны, перацягваў колы, акоўваў перадкі. Курто. Перад.. [Святланаю] ляжаў коламі ўверх перадок газіка. Кулакоўскі.
3. Двухколка са снараднай скрыняй, прызначаная для перавозкі гармат. «Саракапятчыкі» — маладыя загарэлыя хлопцы з голенымі галовамі — адчапілі сваю гармату ад перадка і пакацілі. Карпюк.
4. звычайна мн. (перадкі́, ‑оў). Тое, што і перад (у 3 знач.). Бот з хромавымі перадкамі.
перадо́пыт, ‑у, М ‑допыце, м.
Паўторны допыт.
перадо́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перадарыць.
перадо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да перадарыць.