Verbum

ваўчы́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і воўчы. Аб каменне спатыкаўся конь, таропка прабіраючыся па кустах, па глухіх ваўчыных сцежках. Лынькоў.

ваўчы́ха, ‑і, ДМ ‑чысе, ж.

Тое, што і ваўчыца. Настане ноч — і ўсюды ціха, Хіба завые дзе ваўчыха. Колас.

ваўчы́ца, ‑ы, ж.

Самка воўка. З учарашняга дня ваўчыца не вярнулася ў бярлогу, і галодныя ваўчаняты распаўзліся па кустах. Якімовіч.

ва́фельніца, ‑ы, ж.

Металічная форма, у якой пякуць вафлі.

ва́фельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вафлі. Вафельная вытворчасць. // Падобны на вафлю сваім малюнкам. Вафельнае перапляценне. Вафельны абрус.

ва́фельшчык, ‑а, м.

Рабочы, заняты вытворчасцю вафель.

ва́фельшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да вафельшчык.

ва́флевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вафлі. Вафлевы цэх. // Зроблены з вафлі. Вафлевы торт.

ва́фля, ‑і, ж.

Сухое пячэнне з клятчастым адбіткам на паверхні.

[Ням. Waffel.]

вахла́к, ‑а, м.

Пагард. лаянк. Нерастаропны, прастакаваты чалавек. Пан абняў прэлата і разгладзіў вусы: — Чокнемся? Не ўсе ж тут вахлакі і трусы. Бажко. // Неахайны з выгляду чалавек. Хадзіць вахлаком.