ваш, ‑ага, м.; ваша, ‑ай, ж.; ваша, ‑ага, н.; мн. вашы, ‑ых.
1. займ. прыналежны да вы. Ваш горад. Ваша акно. Вашы кнігі. □ Я люблю ваш смех дзявочы. Ды гарэзлівыя вочы, Вашы кпінкі, вашы жарты, Ды... куды цяпер я варты? Крапіва. Чужых цялят бярэш на пашу? Наскрозь я бачу службу вашу! Колас. // Зроблены, напісаны і г. д. вамі. Вашы словы. Ваша пісьмо. □ Тысячагоднія вашы [астраномаў] намеры Спраўдзяцца некалі не на паперы. Куляшоў. // Які прыходзіцца да спадобы, прыемны, знаёмы вам.
2. у знач. наз. в́аша, ‑ага, н. Разм. Тое, што належыць або ўласціва вам. Вашага мне не трэба.
3. у знач. наз. в́ашы, ‑ых, мн. Разм. Родныя, блізкія. Вашы дома? Прывітанне вашым. □ [Бацька:] — Ну, і як жа ён, што ён казаў? Вашы, браток, усе здаровы? Брыль.
•••
Ваш брат гл. брат.
Ваша справа гл. справа.
Ваша ўзяло (бярэ) гл. узяць.
Воля ваша гл. воля.
І нашым і вашым гл. наш.
вашапру́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Разм. груб. Пра неахайнага, бруднага чалавека.
ва́шгерд, ‑а, М ‑дзе, м.
Спец. Прасцейшае прыстасаванне для прамыўкі залатаноснага пяску.
[Ням. Waschherd.]
вашча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Насычаная воскам тканіна або папера.
вашчы́на, ‑ы, ж.
Пустыя пчаліныя соты з воску. // Васковая пласцінка з выціснутым на ёй пачаткам ячэек, якая ўстаўляецца ў вулей і з’яўляецца асновай сотаў. Я з дзедам сядзеў на ўслоне за сталом і дапамагаў яму ўстаўляць вашчыны ў пчаліныя рамкі. М. Ткачоў.
вашчы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вашчыны.
вашчы́цца, вошчыцца; незак.
Зал. да вашчыць.
вашчы́ць, вашчу, вошчыш, вошчыць; незак., што.
Тое, што і васкаваць. Вашчыць ніткі. Вашчыць паркет.
вашчэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вашчыць.