Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

тасёмка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. Тое, што і тасьма.

2. Завязка з тасьмы.

тасёмкавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з тасьмы, тасёмкі. Тасёмкавыя петлі. Тасёмкавы пояс.

тасёмчаты, ‑ая, ‑ае.

З тасьмой, тасёмкай. Тасёмчатыя ўпрыгожаны. Тасёмчаты абрус.

тасо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тасаваць.

тастаме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Уст. Завяшчанне.

тасьма́, ‑ы, ж.

Вузкая тканая ці плеценая палоска (лента), якая выкарыстоўваецца для аздаблення сукенак, бялізны, а таксама для завязвання, змацоўвання чаго‑н.

тат,

гл. таты.

та́та, ‑ы, м.

Разм. Тое, што і бацька (у 1 знач.). Хлопчык яшчэ зусім няшмат разумеў у тым, хто такія паны і чаму яго тата не хацеў іх пусціць сюды, у Заходнюю Беларусь. Брыль. Мне так шкада стала свайго дому, мамы і таты, братоў і сясцёр! Колас.

тата́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. татакаць.

тата́каць, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і татахкаць. Прыглушана татакалі колы, потым звягліва зарыпелі тармазы — цягнік спыняўся. Савіцкі.