Verbum

тарэ́ўтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Майстэрства ручной рэльефнай апрацоўкі мастацкіх вырабаў з металу шляхам чаканні, ціснення, аддзелкі літых вырабаў.

[Ад грэч. toréuō — вырэзваю, чаканю.]

тарэ́ц, ‑рца, м.

1. Папярочны зрэз. Тарэц дошкі. Тарэц палена. // Папярочнае сячэнне, абрэз чаго‑н. Тарэц калоны. Тарэц трубы. // Спец. Бакавая (кароткая) старана будынка, збудавання і пад. Тарэц дома.

2. Кароткі, звычайна шасцігранны брусок для машчэння вуліцы. // Маставая з такіх брускоў. Прытупленыя падковы [каня] коўзалі па гладкім, выслізганым тарцы. Гартны.

тасава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тасаваць.

тасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад тасаваць.

тасава́цца, ‑суецца; незак.

Зал. да тасаваць.

тасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Перамешваць (ігральныя карты). Банкір пачаў зноў тасаваць карты. Колас.

та́саўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да ТАСС. Тасаўскае паведамленне. Тасаўская тэлеграма.

тасёмачнік, ‑а, м.

Той, хто тчэ тасьму.

тасёмачніца, ‑ы, ж.

Жан. да тасёмачнік.

тасёмачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тасьмы, тасёмкі; звязаны з вырабам тасьмы, тасёмкі. Тасёмачны цэх.