Verbum

сейсмаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сейсмаметрыі.

сейсмаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел сейсмалогіі, які распрацоўвае метады вымярэння ваганняў зямной кары.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і metreō — вымяраю.]

сейсмапрыёмнік, ‑а, м.

Прыбор для рэгістрацыі ваганняў глебы, якія ўзнікаюць пры праходжанні сейсмічных хваль.

сейсмаразве́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сейсмаразведкі, прызначаны для яе. Сейсмаразведачная партыя.

сейсмаразве́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разведка карысных выкапняў, заснаваная на назіраннях за сейсмічнымі хвалямі; сейсмічныя метады разведкі.

сейсмаразве́дчык, ‑а, м.

Геафізік, які займаецца сейсмаразведкай.

сейсмаско́п, ‑а, м.

Прыбор, які адзначае час першага штуршка пры ваганнях зямной кары, а таксама яго напрамак.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і skopéo — назіраю.]

сейсмаста́нцыя, ‑і, ж.

Спецыяльнае збудаванне з апаратурай для прыёму і рэгістрацыі сейсмічных хваль; сейсмічная станцыя.

сейсмасто́йкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сейсмастойкага. Сейсмастойкасць пабудоў.

сейсмасто́йкі, ‑ая, ‑ае.

Здольны суцрацьстаяць падземным штуршкам, дзякуючы асаблівай трываласці сваёй канструкцыі (пра збудаванні). Сейсмастойкія збудаванні.