Verbum

гарбу́ша, ‑ы, ж.

Марская прамысловая рыба сямейства ласасёвых.

гарбы́ль, ‑я, м.

Разм.

1. Тое, што і аполак. Ганак — некалькі шэрых гарбылёў — быў нядаўна абмецены, завіруха не паспела яшчэ добра прысыпаць плахі. Місько.

2. Выпукласць, узвышэнне на чым‑н.; бугор. Пейзаж пачаў мяняцца: прыкметныя сталі гарбылі чорных гор, шызыя лункі вады паміж імі. М. Стральцоў. Сасновыя кар[ані] высокімі гарбылямі тарчаць на кожным кроку. Пянкрат.

гарбя́к, ‑а, м.

Разм. Тое, што і гарбіна. У стэрэатрубу добра было відаць, як на самым гарбяку кургана з’явіліся чорныя сілуэты. Няхай.

гарвыканко́м, ‑а, м.

Гарадскі выканаўчы камітэт.

гарга́ра, ‑ы, ж.

Разм. Пра вялікую нязграбную рэч. // Пра грубую нязграбную жанчыну.

гардзі́на, ‑ы, ж.

Цюлевая занавеска на ўсё акно. [Даша] сядзела каля стала, надзявала на шнурок другую гардзіну і любавалася на тую, якая вісела ўжо. Шамякін.

[Ням. Gardine.]

гардзі́навы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і гардзінны.

гардзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гардзіны; прызначаны для вырабу гардзін. Гардзінны цюль. Гардзінны цэх.

гардэмары́н, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — званне выхаванца старэйшага класа марскога кадэцкага корпуса, а таксама чын (ніжэйшы за мічмана) у флоце.

[Фр. garde-marine.]

гардэ́нія, ‑і, ж.

Паўднёвая вечназялёная кустовая расліна сямейства марэнавых з прыгожымі пахучымі кветкамі.