разгіба́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгібаць — разагнуць.
разгіба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да разагнуцца.
разгіба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разагнуць.
разгільдзя́й, ‑я, м.
Разм. Нядбайны, безадказны ў працы, справах чалавек.
разгільдзя́йка, ‑і, ДМ ‑дзяйцы; Р мн. ‑дзяек; ж.
Жан. да разгільдзяй.
разгільдзя́йнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Весці сябе як разгільдзяй.
разгільдзя́йскі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да разгільдзяя; такі, як у разгільдзяя. Разгільдзяйскія адносіны.
разгільдзя́йства, ‑а, н.
Разм. Нядбайнасць, безадказнасць у працы, справах. [Мікульскі:] — Без аганьку працуеце ... Я мушу сцвярджаць, што ў Вас развялося шмат разгільдзяйства... Марціновіч.
разгіна́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які служыць для разгінання суставаў. Разгінальная мускулатура.
разгіна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разгінаць — разагнуць.