Verbum

таўсці́ць, ‑ціць; незак., каго.

Рабіць тоўстым або больш тоўстым, надаваць выгляд тоўстага чалавека. Новая ватоўка таўсціла хлопца.

таўсця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Травяністая расліна сямейства таўсцянкавых, выкарыстоўваецца як дэкаратыўная.

таўсця́нкавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін з тоўстым сцяблом і мясістымі лістамі.

таўтагра́ма, ‑ы, ж.

Верш, у якім кожны радок пачынаецца з аднолькавай літары.

[Ад грэч. tauto — тое самае і gramma — запіс.]

таўталагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца таўталогіяй. Таўталагічны выраз.

таўтало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абазначэнне ўжо названага паняцця іншым выразам, які не ўдакладняе сэнсу сказанага.

[Ад грэч. tauto — тое самае і lógos — слова.]

таўхані́на, ‑ы, ж.

Разм. Беспарадкавы рух, штурханіна, цісканіна. Хлеб прывозілі ў чырвонай скрыні на возе. Ён цёпла і свежа пах. Чарга тады раўнялася, расцягвалася яшчэ далей: пачыналася таўханіна і крык каля дзвярэй. Адамчык. Добрыя вярсты дзве не спыняліся нястрыманыя жарты, таўханіна, сумятня. Колас.

таўхану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся.

Зак. да таўхацца.

таўхану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце.

Зак. да таўхаць.

таўха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Таўхаць каго‑н. Ты не таўхайся! // Таўхаць адзін аднаго.