Verbum

політэісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да політэізму.

політэхнізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад політэхнізаваць.

політэхнізава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да політэхнізаваць.

політэхнізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Увесці (уводзіць) політэхнізм.

політэхніза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. політэхнізаваць.

політэхні́зм, ‑у, м.

Сістэма навучання, пры якой тэарэтычна і практычна знаёмяцца з галоўнымі галінамі вытворчасці.

[Ад грэч. poly — многа і technē — майстэрства.]

політэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з вывучэннем і прымяненнем розных галін тэхнікі. Політэхнічны інстытут.

2. Які мае адносіны да політэхнізму, заснаваны на політэхнізме. Політэхнічнае навучанне.

поліурэта́н, ‑у, м.

Высокамалекулярнае арганічнае спалучэнне, прадукт полімерызацыі; высакаплаўкае крышталічнае рэчыва. // Сінтэтычны матэрыял, які прымяняецца для вырабу каўчуку, клею, плёнкі і інш.

по́ліўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы; Р мн. ‑лівак; ж.

1. Суп з якой‑н. прыправай (мучной, крупяной, бульбянай і пад.). [Гаспадыня:] — Гарась любіць на снеданне бульбяную поліўку. Лобан.

2. Рэдкая частка якой‑н. ежы; жыжка. [Хімка:] — Нальеш поліўкі з крупніку і забеліш малаком.., — толькі, дастаючы, не выкулі гаршка. Гурскі.

•••

(Прадацца) за сачавічную поліўку — здрадзіць чаму‑н. важнаму, асноўнаму, значнаму з-за карысці, дробязнай выгады.

по́ліўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да поліва.