Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

пенькапрадзі́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да пенькапрадзільшчык.

пенькатрапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трапання пянькі; прызначаны для трапання пянькі. Пенькатрапальная машына.

пенькачаса́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да часання пянькі; прызначаны для часання пяньковага валакна. Пенькачасальны цэх.

пеньюа́р, ‑а, м.

1. Ранішняе жаночае адзенне з лёгкай тканіны.

2. Белая накідка, якою накрываюць плечы кліентаў у цырульні пры стрыжцы.

[Фр. peignoir.]

пе́ня, ‑і, ж.

Штраф за невыкананне ў тэрмін узятых на сябе або ўстаноўленых законам абавязацельстваў.

[Лац. poena — пакаранне.]