Verbum

неавіталі́зм, ‑у, м.

Рэакцыйная, ідэалістычная плынь у біялогіі, асноўныя палажэнні якой амаль нічым не адрозніваюцца ад асноўных палажэнняў віталізму.

[Ад грэч. neos — новы і віталізм.]

неагегелья́нец, ‑нца, м.

Прыхільнік, паслядоўнік неагегельянства.

неагегелья́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да неагегельянства.

неагегелья́нства, ‑а, н.

Адна з плыней буржуазнай філасофіі 19–20 стст., прадстаўніка якой выкарыстоўваюць рэакцыйныя бакі філасофіі Гегеля з мэтай апраўдання палітыкі імперыялістычнай буржуазіі.

[Ад грэч. neos — новы і гегельянства.]

неаге́н, ‑у, м.

Тоўшча слаёў горных народ, якія адклаліся ў перадапошні перыяд геалагічнай гісторыі Зямлі.

[Ад грэч. neos — новы і génos — нараджэнне, узрост.]

неаге́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да неагену. Неагенавы перыяд.

неагля́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неагляднага. Неагляднасць прастораў.

неагля́дны, ‑ая, ‑ае.

Неабсяжны, неабдымным бязмежны. Неаглядная водная прастора іскрылася на сонцы. Маўр. Я люблю гэтыя прасторы, люблю неаглядныя ружова-сінія далі іх, поўныя жыцця, .. разнастайнасці тонаў зямлі і неба. Колас. І ўстае ў дзіцячых марах Неаглядная Радзіма. Кірэенка.

неадабра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выражае неадабрэнне. Неадабральная ўсмешка.

неадабрэ́нне, ‑я, н.

Адмоўная ацэнка каго‑, чаго‑н. Выказаць сваё неадабрэнне.