Verbum

галалёд, ‑у, М ‑дзе, м.

Тое, што і галалёдзіца.

галалёдзіца, ‑ы, ж.

Ледзяная корка на паверхні зямлі, не пакрытая снегам; галалёд. Зноў прыціскаў марозік, і галалёдзіца шклом пакрывала дарогі. Дуброўскі. // Стан пагоды, калі паверхня зямлі, дрэў і інш. пакрыта ледзяной коркай. У той дзень была галалёдзіца, тратуары зрабіліся слізкімі і Валіку прыходзілася ўвесь час асцерагацца, каб не пакаўзнуцца. Жычка.

галалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Пластмаса з бялковага рэчыва — казеіну, падобная на натуральны рог, але цвярдзейшая і менш эластычная за яго. Гузік з галаліту.

[Ад грэч. gala — малако і litos — камень.]

галама́н, ‑а, м.

Той, хто мае цягу да ўсяго французскага.

галама́нія, ‑і, ж.

Цяга да ўсяго французскага.

галамя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жывародзячая рыба, якая жыве ў возеры Байкал на вялікай глыбіні.

гала́ндзец,

гл. галандцы.

гала́ндка,

гл. галандцы.

гала́ндскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Галандыі, галандцаў, належыць ім. Галандская мова. Галандскі сыр.

•••

Галандская печ гл. печ.

гала́ндцы, ‑аў; адз. галандзец, ‑дца, м.; галандна‑, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. галандкі, ‑дак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Галандыі (Нідэрландаў).