ва́рка, ‑і,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuваркава́нне, ‑я,
варкава́ць, ‑куе;
Тое, што і буркаваць.
варката́нне, ‑я,
варката́ць, ‑коча;
1. Муркаць (пра ката).
2. Буркаваць.
варкатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які любіць варкатаць.
2. Ціхі, мяккі, пяшчотны (пра голас).
варкатня́, ‑і,
1. Мурканне.
2. Буркаванне.
варкату́н, ‑а,
Той, хто любіць варкатаць, хто заўсёды варкоча.
ва́ркі, ‑ая, ‑ае.
ва́рма,
У выразе: варма варыць