варкава́ць, ‑куе; незак.
Тое, што і буркаваць. Было чуваць, як на страсе варкуюць галубы. Алешка. Яна [маці] з ім [сынам] ціхенька варкуе — Няхай гудзе, смачней засне. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)