Verbum

цыклява́льнік, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца цыклёўкай.

цыклява́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для цыклявання. Цыклявальны станок.

цыклява́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цыкляваць.

цыклява́цца, ‑люецца; незак.

Зал. да цыкляваць.

цыклява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; незак., што.

Спец. Выраўноўваць, рабіць гладкай паверхню чаго‑н. драўлянага з дапамогай цыклі. Цыкляваць паркет.

цы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да цыкаць.

цыко́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цыкорыі. Цыкорная фабрыка. // Прыгатаваны з цыкорыі. Цыкорная кава.

цыко́рыя, ‑і, ж.

1. Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных.

2. Сушанае карэнне гэтай расліны, якое дадаюць для смаку і паху ў каву, а таксама для прыгатавання сурагату кавы. // Напітак, прыгатаваны з гэтага карэння. Раніцаю Балашоў .. піў густую горкую цыкорыю. Грахоўскі.

[Лац. cichorium.]

цыку́та, ‑ы, ДМ ‑куце, ж.

Ядавітая травяністая балотная ці вадзяная расліна сямейства парасонавых. Травы розныя: валяр’ян, цыкута, святаяннік, а за імі, зусім у вадзе — трысцё, аер. Дубоўка.

[Ад лац. cicuta.]