Verbum

недава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.

Узважыць на якую‑н. колькасць, суму і пад. менш, чым належыць, патрэбна. Недаважыць кілаграм збожжа.

недава́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад недаварыць.

недава́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да недаварыцца.

2. Зал. да недаварваць.

недава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да недаварыць.

недавары́цца, ‑варыцца; зак.

Зварыцца не да поўнай гатоўнасці. Бульба недаварылася.

недавары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак., што.

Зварыць не да поўнай гатоўнасці.

недаве́дзены, ‑ая, ‑ае.

Які не пацверджаны пераканаўчымі грунтоўнымі довадамі. Недаведзенае абвінавачванне.

недаве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; зак., каго-што.

Везучы, не даставіць да якога‑н. месца. Недавезці да станцыі. // Прывезці што‑н. у меншай колькасці, чым трэба. Недавезці хлеба ў буфет.

недаве́р, ‑у, м.

Тое, што і недавер’е. [Маёру] хацелася верыць гэтаму чалавеку, і ў той жа час нешта прымушала адносіцца да Далінкі з недаверам. Асіпенка. Слухалі яго кіраўнікі вобласці ўважліва, але часам Мікола чытаў на іх твары затоены недавер. Новікаў.

недаве́рак, ‑рка, м.

Разм. Той, хто не верыць у што‑н.; недаверлівы чалавек. Старэйшыя сачылі за пошукамі Сазонава, і кожны імкнуўся падтрымаць яго. Насмешнікаў або недаверкаў не было. Лось.