Verbum

валю́тчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да валютчык.

валюха́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Развалісты, з пахістваннямі з боку ў бок (пра паходку).

валюха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Ідучы, перавальвацца з боку на бок. З неба церусіў дождж, і па вуліцы, бы мядзведзі, валюхаліся ў вывернутых кажухах дзядзькі, непаваротлівыя, прыгорбленыя. Сачанка.

валюха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і валюхацца. Па калючым іржышчы валюхалі спакойна вароны. Бядуля.

валю́ш, ‑а, м.

Тое, што і валюшня.

валю́шнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца валеннем сукна, шэрсці.

валю́шны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для валення сукна. Валюшныя машыны.

валю́шня, ‑і, ж.

Майстэрня, у якой валяць сукно, шэрсць; валюш.

валявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да волі (у 1 знач.). Рашучасць і валявая вытрымка заўсёды былі спадарожнікамі гераізму. Кулакоўскі. // З цвёрдай воляй, характарам. Валявы і смелы чалавек.

валяр’я́н, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства валяр’янавых, карэнне якой выкарыстоўваецца ў медыцыне.