валюха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Тое, што і валюхацца. Па калючым іржышчы валюхалі спакойна вароны. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)