разве́швацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да развесіцца.
2. Зал. да развешваць.
разве́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да развесіць.
разве́яны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад развеяць.
разве́яцца, ‑веюся, ‑веешся, ‑ваецца; зак.
1. Разысціся ў розныя бакі ад павеву, подыху ветру. Развеяўся дым, і Мікола ўбачыў, што на вадзе ляжалі яшчэ дзве качкі, забітыя першым стрэлам. Краўчанка. // перан. Знікнуць, прапасці, рассеяцца. — Цьфу, прападзі ты! — мімавольна вырвалася ў Таццяны, і страх яе развеяўся, але рукі і ногі моцна дрыжалі. Колас. Жонкі, якая не магла яму парадзіць ні сына, ні дачкі, .. [Аўгуст Эрнеставіч], аднак, не пакінуў. З гадамі крыўда растварылася, развеялася ў жыццёвых клопатах. Навуменка.
2. Разм. Адысці ад якіх‑н. думак, перажыванняў. — А можа, і старая, слухаючы радыё, крыху развеецца і не будзе так бурчаць. Краўчанка. Удзень Міхась хадзіў на работу. Хадзіў, каб паслухаць людзей, развеяцца ад хатняй нясцерпнай тугі. Асіпенка.
разве́яць, ‑вею, ‑вееш, ‑вее; зак., што.
Разнесці ў розныя бакі (ветрам); пусціць па ветры. Ветрык развеяў туман, перастала імжыць. П. Ткачоў. Каля плёсу віхор падхапіў шматкі сухога сена, падняў іх угару і развеяў. Федасеенка. // перан. Рассеяць, знішчыць, разагнаць. Развеяць трывогу. □ Пачуўся ўсплёск, успыхнула злосць у душы рыбака, а злосць гэтую развеяў звонкі дзявочы смех. Брыль. Каб як-небудзь развеяць сумны настрой, Максім спытаў у Сяргея: — Як табе тут жывецца ў горадзе? Машара. Нясмелы агеньчык развеяў паўзмрок, і хата зноў стала пустой і ціхай. Шашкоў.
развёрстванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. развёрстваць — развярстаць і развёрствацца — развярстацца.
развёрствацца, ‑аецца; незак.
Зал. да развёрстваць.
развёрстваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да развярстаць.
развёрстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Планавае размеркаванне каго‑, чаго‑н. Развёрстка маладых спецыялістаў.
развіва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. развіваць — развіць і развівацца — развіцца.