Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

та́ткаў, ‑ава.

Які мае адносіны да таткі ​1, які належыць татку ​1.

татуі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. татуіраваць.

татуі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад татуіраваць.

татуі́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

1. Зрабіць (рабіць) сабе татуіроўку.

2. толькі незак. Зал. да татуіраваць.

татуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Зрабіць (рабіць) татуіроўку па чым‑н. Татуіраваць руку.

[Фр. tatouer ад палінезійскага.]

татуіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

1. Нанясенне на цела чалавека ўзораў, малюнкаў шляхам паколвання на скуры і ўвядзення пад яе фарбы, якая не змываецца.

2. Узоры і малюнкі, нанесеныя такім спосабам. Камендант уважліва аглядзеў хлопца, затрымаў позірк на татуіроўны. Шчарбатаў.

татуіро́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць татуіроўку.

татуіро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да татуіроўшчык.

тату́лька, ‑і, м.

Разм. Ласк. да татуля.

тату́ля, ‑і, м.

Нар.-паэт. Ласк. да тата. Я ў той жа дзень, мой дарагі татуля, Пішу табе свой франтавы адказ. Астрэйка.