Verbum

сенаста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.

Жывёліна сямейства млекакормячых атрада зайцападобных, якая назапашвае на зіму сухую траву; пішчуха.

сенасушы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для сушкі сена.

сенасхо́вішча, ‑а, н.

Будынак для захоўвання сена.

сена́т, ‑а, М ‑наце, м.

1. Савет старэйшыя, вышэйшы орган дзяржаўнай улады ў Старажытным Рыме.

2. Вышэйшая судова-адміністрацыйная ўстанова ў царскай Расіі. Аксён Каль выступаў ад грамады, як давераная асоба. Хадзіў па судах, пачынаючы з акружнога, і давёў справу да сената, дзе яна і захлынулася, бо ўсюды пан цягне за пана. Колас.

3. Верхняя палата парламента ў ЗША, Францыі і некаторых іншых капіталістычных краінах. Адзін з удзельнікаў нашай экскурсіі, які часта бывае тут і ведае ўсе парадкі Кангрэса, паказаў нам залы пасяджэнняў палаты прадстаўнікоў і сената, пакой для прэсы. Новікаў.

[Лац. senatus ад senex — стары.]

сена́тар, ‑а, м.

Член сената; званне члена сената. Бурсэвіч тут жа пазваніў сенатару Багдановічу, якога добра ведаў, і папрасіў яго ўладзіць справу шлюбу нібыта аднаго знаёмага беспрацоўнага настаўніка, які вымушаны звярнуцца да уніяцкага папа. Машара.

сена́тарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да сенатар.

сена́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сенатара, належыць яму. [Містэр Лаян] марыў ужо аб сенатарскім альбо кангрэсменаўскім крэсле, нават думаў часам над тым, як пачуваў бы ён сябе ў ролі губернатара. Лынькоў.

сена́тарства, ‑а, н.

Становішча, пасада сенатара.

сена́тарыха, ‑і, ДМ ‑рысе, ж.

Разм. Жонка сенатара.

сенаўбо́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сенаўборкі, які служыць для сенаўборкі. Сенаўборачная кампанія. Сенаўборачныя машыны.