Verbum

раўнапле́чы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае роўныя плечы (у 4 знач.). Раўнаплечы рычаг.

раўнапра́ўе, ‑я, н.

Валоданне роўнымі, аднолькавымі правамі. Нацыянальнае раўнапраўе. □ Раўнапраўе грамадзян СССР забяспечваецца ва ўсіх галінах эканамічнага, палітычнага, сацыяльнага і культурнага жыцця. Канстытуцыя СССР.

раўнапра́ўнасць, ‑і, ж.

Тое, што і раўнапраўе.

раўнапра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае роўныя, аднолькавыя з кім‑, чым‑н. правы; заснаваны на раўнапраўі. Раўнапраўныя члены грамадства. Раўнапраўныя адносіны. Раўнапраўны дагавор.

раўнасі́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Аднолькавы з іншым (іншымі) па сіле, магутнасці. Раўнасільныя барцы. Раўнасільныя арміі.

2. Абсалютна падобны, роўны па значэнню, значнасці іншаму (іншым); тоесны.

раўната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

Разм. Уласцівасць і якасць роўнага; роўнасць. Раўната пражы. Раўната афарбоўкі.

раўнацэ́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць раўнацэннага. Раўнацэннасць тавараў.

раўнацэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Аднолькавы па цане, вартасці. Раўнацэнныя рэчы. Раўнацэнныя тавары.

2. Аднолькавыя па цэннасці, па якасці. Раўнацэнныя работнікі. □ Беларускія раманы аб вайне далёка не раўнацэнныя ў ідэйна-мастацкіх адносінах. Дзюбайла.

раўначле́нны, ‑ая, ‑ае.

У матэматыцы — які мае аднолькавыя члены.

раўне́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. роўны.