Verbum

перыско́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыскопа, прызначаны для яго. Перыскопны цэх завода. Перыскопнае люстра.

перыстакры́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жук сямейства перыстакрылых з вельмі вузкімі махрыстымі па краях крыльцамі.

перыстакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З перыстымі крыламі. Перыстакрылыя насякомыя.

2. у знач. наз. перыстакры́лыя, ‑ых. Сямейства жукоў, якія маюць па краях крылаў доўгія тонкія валаскі, што нагадваюць пер’е.

перысталі́сты, ‑ая, ‑ае.

З перыстым лісцем. Перысталістыя расліны.

перыста́льтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Хвалепадобнае рытмічнае сцісканне сценак подых органаў (кішак, страўніка і інш.).

[Ад грэч. peristaltikos — які ахоплівае, сціскае.]

перыстальты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыстальтыкі. Перыстальтычныя рухі сценак страўніка.

пе́рысты, ‑ая, ‑ае.

1. Пакрыты пер’ем. Перыстыя крылы.

2. Падобны формай да пер’я. Хацелася паваліцца ў траву і глядзець у неба, дзе гусцеюць перыстыя аблокі. Шамякін.

3. З прадаўгаватымі і як бы надрэзанымі па краях лістамі (пра расліны). // Састаўная частка некаторых батанічных назваў. Перысты клён. Перысты гваздзік.

перысты́ль, ‑я, м.

Прамавугольны двор, сад або плошча, абнесеныя крытай каланадай.

[Грэч. perístylos.]

перытані́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Спец. Запаленне брушыны.

[Ад грэч. peritónaion — брушына.]

перыферы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перыферыі, знаходзіцца на перыферыі. Перыферыйныя ўстановы. Перыферыйны журналіст.