Verbum

ператупі́ць, ‑туплю, ‑тупіш, ‑тупіць; зак., што.

Затупіць усё, многае. Ператупіць усе нажы.

перату́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ператупіць.

пературбацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да пературбацыі (у 1 знач.).

пературба́цыя, ‑і, ж.

1. Спец. Змяненне шляху нябеснага цела пад уздзеяннем сілы прыцяжэння іншага цела.

2. перан. Нечаканая, рэзкая перамена ў ходзе чаго‑н., якая выклікае беспарадак, замяшанне. Пра сябе .. [Антон Ягоравіч] чамусьці не думаў. Яму здавалася, што ўсе гэтыя пературбацыі яго не закрануць. Чыгрынаў.

ператушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

Затушаваць, патушаваць усё, многае.

ператушо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ператушоўваць — ператушаваць.

ператушо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ператушаваць.

ператушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы; Р мн. ‑шовак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ператушоўваць — ператушаваць.

ператушы́ць ​¹, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Патушыць, пагасіць усё, многае. Ператушыць усе свечкі. Ператушыць лямпы.

ператушы́ць ​², ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Падвергнуць тушэнню ўсё, многае.

ператыка́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ператкнуць.

ператыка́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ператкаць.