перасяле́нец, ‑нца, м.
Той, хто перасяляецца, перасяліўся на новае месца. На нашы позіркі ён усміхнуўся І адказаў: — Я магілёўскі родам. Перасяленец. Сёлета вясною Было паўвека роўна, як адтуль... Гілевіч. / Пра расліны, жывёл, птушак і пад. Вясной дрэўца пусціла першыя зялёныя пятачкі глянцавітага лісця, і ўзрадаваўся Мітрафан: перасяленец прыняўся. Ракітны. За адзінаццаць год усурыйскія яноты размножыліся і разбрыліся далёка ад таго месца ў Парыцкім раёне, дзе былі выпушчаны першыя далёкаўсходнія перасяленцы. В. Вольскі.
перасяле́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да перасяленец.
перасяле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перасяляць — перасяліць і перасяляцца — перасяліцца.
перасяле́нчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да перасялення, перасяленцаў. Перасяленчы камітэт.
перасялі́цца, ‑сялюся, ‑селішся, ‑селіцца; зак.
Пасяліцца ў другім месцы. З бярвення звонкага брыгады зрубяць хаты, З зямлянак пераселіцца народ. Панчанка.
перасялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., каго-што.
Пасяліць у другім месцы. Перасяліць у новы дом.
перасяля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да перасяліцца.
2. Зал. да перасяляць.
перасяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да перасяліць.
перасячы́ і перасе́кчы, ‑сяку, ‑сячэш, ‑сячэ; ‑сячом, ‑сечаце, ‑сякуць; пр. перасек, ‑ла; заг. перасячы; зак., што.
1. Рассячы папалам, на часткі. Перасячы жэрдку сякерай. □ Бізуном бервяна не перасячэш. Прыказка.
2. Перайсці, пераехаць што‑н. упоперак. Перасячы вуліцу. Перасячы экватар. □ З краю ў край Перасек я краіну. Смагаровіч. Выбраўшыся з лесу, партызаны перасеклі вялікае гарыстае поле і зноў апынуліся ў бары. Сіняўскі.
3. Прайсці, пралегчы па паверхні чаго‑н. Чыгунка перасекла вобласць з усходу на захад. / Пра маршчыны, рубцы і пад. Лоб .. [жанчыны] ўздоўж перасекла глыбокая зморшчына, якая неяк адразу змяніла выраз яе ажыўленага твару. Васілевіч. // Размясціцца, прайсці ў папярочным напрамку. Дарогу, па якой ішлі партызаны, павінна была перасекчы гравійная шаша. Краўчанка. Нейкі белаваты струмень, нібы рака, перасек .. [хлопцам] дарогу і пачаў адносіць човен убок. Маўр.
4. перан. Перарэзаць, перагарадзіць каму‑, чаму‑н. (дарогу, шлях і пад.). Прыгнуўшыся, Раманчык пабег берагам рачулкі, што ўпадала ў Нёман, каб перасекчы шлях парушальніку. Пальчэўскі. І вось савецкі мірны чалавек Дарогу сухавеям перасек. Астрэйка.
перасячы́ся і перасе́кчыся, ‑сячэцца; пр. перасекся, ‑секлася; зак.
Размясціцца накрыж, скрыжавацца. Арбіты перасекліся. Дарогі перасекліся.