Verbum

дыско́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дысконту. Дысконтны працэнт. Дысконтная аперацыя.

дыско́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы; Р мн. ‑ковак; ж.

Тое, што і дыскаванне.

дыскрымінава́цца, ‑нуецца; незак.

Зал. да дыскрымінаваць.

дыскрымінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго-што.

Абмежаваць (абмяжоўваць) у правах, паставіць (ставіць) у нераўнапраўнае становішча. Крытыкі-нацыяналісты .. дыскрымінавалі тых пісьменнікаў, якія сапраўды стаялі на платформе дыктатуры пралетарыяту. «Полымя».

дыскрымінацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыскрымінацыі, звязаны з дыскрымінацыяй. Дыскрымінацыйны рэжым. Дыскрымінаныйныя меры.

дыскрыміна́цыя, ‑і, ж.

Абмежаванне або пазбаўленне правоў, нераўнапраўнае становішча. Расавая дыскрымінацыя.

[Ад лац. discriminatio — адрозненне.]

дыскрэдытава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дыскрэдытаваць.

дыскрэдытава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да дыскрэдытаваць.

дыскрэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Падарваць (падрываць) давер’е да каго‑, чаго‑н., прынізіць (прыніжаць) чый‑н. аўтарытэт, значэнне. Дыскрэдытаваць ідэю. □ Панскія служкі абвінавачвалі літаратараў у антыпольскай крамоле, імкнуліся дыскрэдытаваць беларускую паэзію, адмаўляючы нават сам факт яе існавання. Хромчанка.

[Ад фр. discréditer.]

дыскрэдыта́цыя, ‑і, ж.

Падрыў давер’я да каго‑, чаго‑н., прыніжэнне чыйго‑н. аўтарытэту, значэння. Дыскрэдытацыя асобы.