дыскрэдытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго-што.

Падарваць (падрываць) давер’е да каго‑, чаго‑н., прынізіць (прыніжаць) чый‑н. аўтарытэт, значэнне. Дыскрэдытаваць ідэю. □ Панскія служкі абвінавачвалі літаратараў у антыпольскай крамоле, імкнуліся дыскрэдытаваць беларускую паэзію, адмаўляючы нават сам факт яе існавання. Хромчанка.

[Ад фр. discréditer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)