Verbum

дыэ́з, ‑а, м.

1. Нотны знак, які абазначае павышэнне ноты на паўтона.

2. у знач. нескл. прым. (пасля назвы ноты). Паўтонам вышэй. До дыэз. Фа дыэз.

[Фр. diése.]

дыэле́ктрык, ‑а, м.

Рэчыва, цела, якое не праводзіць або дрэнна праводзіць электрычны ток; ізалятар.

[Англ. dielectric.]

дыэлектры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыэлектрыка. Дыэлектрычныя рукавіцы.

дыэ́та, ‑ы, М дыэце, ж.

Пэўны рэжым харчавання. Малочная дыэта. Вытрымліваць дыэту. Галодная дыэта.

[Ад грэч. díaita — спосаб жыцця.]

дыэ́тнік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і дыэтык.

дыэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дыэтычны.

дыэ́тык, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца на дыэце.

дыэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыэты. Дыэтычнае харчаванне. Дыэтычная сталовая.

дыэтэ́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб рацыянальным харчаванні здаровага чалавека. Пытанні дыэтэтыкі.

дыэтэты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дыэтэтыкі.