Verbum

га́ймараў, ‑ава.

У выразе: гаймарава поласць гл. поласць.

[Ад уласн. імя.]

гаймары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці. Гнойны гаймарыт.

га́йнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства архідных.

гайня́ і гання́, ‑і, ж.

Абл. Зграя ваўкоў, сабак. У піліпаўку мінулай зімою цэлая гайня ваўкоў спынілася ноччу непадалёку ад сядзібы і завыла. Пальчэўскі. З сядзібы данёсся брэх сабачай ганні. Чарнышэвіч.

гайса́нне,

гл. гойсанне.

гайсану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да гойсаць, гайсаць.

гайса́ць,

гл. гойсаць.

гак ​¹, ‑а, м.

1. Востры металічны выступ на чым‑н. (напрыклад, крук у багры, шып у падкове). [Конь] .. быў падкуты на перад, і гакі ў падковах былі не кавальскай работы, а купленыя. Крапіва.

2. Абл. Участак зямлі, які вострым клінам удаецца ў што‑н. Хвалі без ахвоты Абмываюць з гака жвір. Астрэйка.

•••

З гакам — з лішнім, з лішкам.

гак ​², выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеяслова гакнуць, гакнуцца. Ляціць звер проста, а з-за дрэва Выскачыў Мядзведзіч — гак у лоб! Бялевіч.

га́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да гакнуць.

га́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Моцна ўдарыцца. Гакнуцца аб лёд.