Verbum

цыклагекса́н, ‑у, м.

Насычаная вуглевадародам бясколерная, з характэрным пахам вадкасць.

цыклагене́з, ‑у, м.

Працэс узнікнення і развіцця цыклону (у 1 знач.).

цыклаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цыклаграфіі.

цыклагра́фія, ‑і, ж.

Метад вывучэння рухаў чалавека шляхам фатаграфавання запаленых лямпачак, умацаваных па рухомых частках цела.

[Ад грэч. kýklos — круг і graphō — пішу.]

цыкладро́м, ‑а, м.

Тое, што і веладром.

цыклаіда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму цыклоіды. Цыклаідальная лінія.

цыкламе́н, ‑у, м.

Травяністая шматгадовая расліна сямейства першакветных з яркімі кветкамі; альпійская фіялка. Цыкламен вясенні. □ У аранжарэях і пакоях цвітуць прымулы, цыкламены. «Беларусь».

[Ад грэч. kykláminos.]

цыклані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цыклону. Цыкланічны віхар. Цыкланічныя з’явы.

цыклапі́чны, ‑ая, ‑ае.

Масіўны, вельмі вялікі (звычайна пра збудаванні). Цыклапічная калона. □ Рэшткі горада на .. берагах — гэта рэшткі марскога порта. Сярод іх — руіны цыклапічных пабудоў. Шыцік.

цыклатро́н, ‑а, м.

Устаноўка для паскарэння руху зараджаных часцінак, якая дазваляе праводзіць ядзерныя даследаванні. Усё ўразіла іх [юнакоў] тады. І сам горад, і круглая крэпасць сінхрафазатрона, і цыклатрон. Караткевіч.

[Ад грэч. kýklos — круг і (элек)трон.]