тага́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тагана.
тагано́к, ‑нка, м.
Памянш.-ласк. да таган; невялікі таган. Стол застаўлены закускамі, гарэлкай, скварыцца на таганку яечня — не тоячыся, паказвае млынар, што госць жаданы. Навуменка.
таганы́, ‑оў; адз. няма.
Разм. Прыстасаванне з жардзінак у выглядзе трыножка для падвешвання калыскі. Маці паставіла каля каменя таганы — тры звязаныя ўгары жардзінкі, прычапіла паміж імі калыску. Рылько. Сваю дачку малую [Кацярына] Пакладзе ў таганах. На хвілінку толькі, можа, Адхіснецца пакарміць, За жнівом палоскі збожжа Аж да вечара стаіць. Броўка.
тагасве́тны, ‑ая, ‑ае.
У рэлігійных уяўленнях — незямны, замагільны, пасмяротны. Тагасветнае быццё.
тагача́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які існаваў у мінулым, у тыя часы, пра якія ідзе гаворка. А часам трапляецца адбітак .. тагачасных казюрак, жывёлінак. Лынькоў.
2. Які адносіцца да аднаго часу, да адной эпохі з кім‑, чым‑н. Цяпер жа не падлягала сумненню, што ў барацьбе з народам брала верх самаўладства. Варта было бегла зірнуць на хроніку, што змяшчалася на старонках тагачасных часопісаў, на царскія загады, на розныя цыркуляры, каб пераканацца ў гэтым. Колас.
тагды́, прысл.
Абл. Тады. Калі яна [цётка] заўважвала, бывала, Што ем я не са смакам, Тагды заўсёды трактавала: — Еш, дурань, бо то з макам! Крапіва.